De geschiedenis van PBGV Kennel Wunigards
Bij het woord kennel denkt men al snel aan hokken met tralies. Echter, de betekenis van “Wunigard” is behaaglijk wonen in een omheinde ruimte. Het is onze woonruimte en de honden woonden daar ook en maakten deel uit van ons huisgezin. Met enige fantasie kun je stellen dat we met zijn allen in een hele grote kennel woonden.
Onze eerste “Petit” deed in 1996 haar intrede in ons huisgezin. Het was Berle d’Or Quadrupède de Fergeau; een heerlijke hond. Enige tijd later werd zij gevolgd door Hourvari Ju uit dezelfde kennel. Samen was het een mooi span en zij waren de basis van “Wunigards” kennel. Op de foto links Berle als pup en rechts als volwassen hond. Een echte toverbal qua kleur.
De honden op de foto zijn Hourvari met haar kinderen Anne Josephine en Berle Marie. Deze dochters dragen de kennelnaam Wunigards.
Wij fokten slechts af en toe een nest en hebben nog steeds contact met veel “pup”families.
“WUNIGARDS” kennel is bij de “Raad van Beheer op Kynologisch Gebied in Nederland”op 1 september 1998 ingeschreven in het “Register van Kennelnamen” onder no. 35510 en was aangesloten bij de “Club du Griffon Vendéen des Pays-Bas”. Deze vereniging is helaas opgeheven.
Rasinformatie
De Petit Basset Griffon Vendéen is een kleine, krachtige hond met een harde vacht en een levendig temperament. De schofthoogte mag variëren tussen de 34 en 38 cm.
Zij komen oorspronkelijk uit de Vendée, een district aan de Franse westkust. Na de Franse Revolutie stond het ras op het punt van uitsterven, maar, zoals ook met andere rassen is gebeurd, werd het gered door zeer betrokken fokkers. Aanvankelijk werden de Petit Basset en de Grand Basset door elkaar gefokt en konden zij uit eenzelfde nest komen. Sinds 1950 heeft de petit een eigen erkenning als afzonderlijke variëteit van het Vendéenras en heeft zij haar eigen rasstandaard.
Hoewel de petit een fijne huisgenoot kan zijn moet toch rekening worden gehouden met haar speciale karakter. Het is een oud brakkenras dat gewend is om zelfstandig te jagen in meuteverband. Ze hebben soms een eigen mening over gehoorzaamheid, met name als de jachtpassie over hen komt. Dat wil niet zeggen dat een Vendéen niet gehoorzaam kan zijn; één en ander is erg afhankelijk van een consequente opvoeding.
Door het meutekarakter en zijn formaat is de Petit Basset prima geschikt als huishond. Al geldt ook hier dat zelfs de meest zachtaardige hond niet zonder leiding kan. Hij hoeft niet geleid te worden met harde hand, maar wel met standvastige hand. Wat hij als volwassen hond niet zal mogen, mag hij ook als pup niet. Het opvoeden mag echt niet onderschat worden.
De Vendéens zijn jachthonden en worden in Frankrijk nog volop gebruikt voor de meutejacht. Door middel van teamwork en hun scherp reukvermogen sporen zij het wild op en bejagen het. Zij tonen dan pas echt hun slimheid en schranderheid.
De Petit Basset wordt vanwege zijn afmetingen vooral gebruikt voor de jacht op konijn en haas, maar hij heeft moed genoeg (of te veel) om ook de vos en het wilde zwijn te bejagen.
De Vendeén kan een speciale jachtproef afleggen en een officieel “Brevet de Chasse” (BC) halen. Echter in Nederland zijn de mogelijkheden hiertoe nauwelijks aanwezig. Wel zijn enkele individuele proeven mogelijk.
Hourvari en Josephine hebben met goed gevolg de schotvastheidstest afgelegd. Recreatief hebben deze twee honden deelgenomen aan speurtraining bij reddingshondenwerk (mensenspoor in puin), slipjacht (spoor wordt getrokken met een velletje van de poelier )en clean boot (mensenspoor over langere afstand volgen).
Bon Seigneur (roepnaam Bommel) heeft de opleiding voor zweethond gedaan, d.w.z. zoeken naar aangeschoten wild na de jacht of naar wild dat na een aanrijding in het verkeer in het veld ligt te zieltogen. Josephine heeft ook een keer aan deze training mogen snuffelen. Als je naar de foto’s kijkt dan begrijp je hoe goed een ruwharige vacht van pas komt.
De fokkerij is helaas verleden tijd. Wat overgebleven is zijn de goede herinneringen aan al onze hondjes en bijbehorende baasjes en bazinnetjes.
